บทที่ 303

“หม่ามี้ เป็นอะไรไปคะ?”

คงเป็นเพราะเธอเหม่อลอยเงียบไปนานเกินไป เด็กน้อยทั้งสองจึงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เมื่อเธอหันกลับมา ก็เห็นเหมิงเหมิงและเหนียนเหนียนกำลังเงยหน้าเล็กๆ มองเธอด้วยความเป็นห่วง

เสิ่นอวิ๋นอู้เม้มริมฝีปาก ก่อนจะเค้นรอยยิ้มออกมา

“ไม่มีอะไรจ้ะ แค่กำลังคิดเรื่องงานนิดหน่อย”

เสิ่นเหมิงเห...